Asuhan di Jepun: Kanak-kanak di bawah umur 5 tahun. Ciri-ciri membesarkan anak di Jepun selepas 5 tahun
Asuhan di Jepun: Kanak-kanak di bawah umur 5 tahun. Ciri-ciri membesarkan anak di Jepun selepas 5 tahun
Anonim

Setiap negara mempunyai pendekatan tersendiri untuk membesarkan anak. Di suatu tempat kanak-kanak dibesarkan oleh ego, dan di suatu tempat kanak-kanak tidak dibenarkan mengambil langkah yang tenang untuk melangkah tanpa celaan. Di Rusia, kanak-kanak membesar dalam suasana yang ketat, tetapi pada masa yang sama, ibu bapa mendengar kehendak kanak-kanak itu dan memberinya peluang untuk menyatakan keperibadiannya. Bagaimana pula dengan membesarkan anak-anak di Jepun? Kanak-kanak di bawah 5 tahun di negara ini dianggap sebagai maharaja dan melakukan apa sahaja yang dia suka. Apakah yang berlaku seterusnya?

Tugas pendidikan

sistem pendidikan Jepun
sistem pendidikan Jepun

Apakah perkara yang paling penting bagi mana-mana orang Jepun? Adab tingkah laku, seni menyayangi kehidupan dan melihat keindahan dalam setiap detiknya, menghormati generasi yang lebih tua, menyayangi ibu anda dan berpegang teguh pada puak anda. Dengan semangat inilah didikan kanak-kanak di Jepun berlaku. Kanak-kanak belajar asas budaya sejak lahir. Orang Jepun tidak nampak salah dengan perkembangan awal. Tetapi tidak seperti sistem pendidikan Eropah, di Jepun bentuk pendidikan visual diamalkan. Kanak-kanak memerhati tingkah laku ibu, menonton program pendidikan dan mengulangi apa yang dilihatnya. Lebih-lebih lagi, kanak-kanak mengambil contoh bukan sahaja daripada ibu bapa mereka, tetapi juga daripada pendidik dan orang yang lalu-lalang, serta daripada rakan-rakan keluarga. Budaya tingkah laku ditentukan oleh tradisi negara. Atas sebab ini, tugas utama didikan Jepun adalah untuk membesarkan ahli pasukan yang lengkap yang akan mempunyai adab yang baik dan akan dapat mencari bahasa yang sama dengan mana-mana orang.

Rawatan anak kecil

kaedah utama membesarkan anak di jepun
kaedah utama membesarkan anak di jepun

Apakah pendekatan yang digunakan dalam membesarkan kanak-kanak di Jepun? Kanak-kanak di bawah umur 5 tahun adalah maharaja. "Gelaran" ini diberikan kepada bayi dari mana-mana jantina. Sehingga umur 5 tahun, seorang kanak-kanak mempunyai hak untuk melakukan apa yang dia mahu. Ibu diam-diam memerhatikan telatah pelawak muda dan hanya dalam kes yang melampau, jika kanak-kanak itu melakukan sesuatu yang mengancam nyawa, melarangnya melakukan perkara bodoh. Tetapi pada masa yang sama, bayi tidak membesar sebagai seorang yang ego. Batasan akal hanya boleh dilalui oleh kanak-kanak pada usia yang tidak sedarkan diri. Apabila minda mula bersinar di mata seorang kanak-kanak, dia cuba meniru ibu bapanya dalam segala hal. Oleh itu, tidak hairanlah jika kanak-kanak di bawah umur 5 tahun, tidak dibebani sebarang masalah, membesar dengan tenang dan waras.

Bayi dibesarkan melalui program televisyen dan perbualan dengan ibu. Wanita, serta watak kartun, memberitahu kanak-kanak berusia 5 tahun bagaimana berkelakuan dalam masyarakat, menekankan bahawa anda perlu menghormati orang tua, dan juga cuba untuk tidak menonjol. Perbualan seperti itu sangat baguspengaruh kepada kanak-kanak. Seorang kanak-kanak boleh mendapatkan pengesahan kata-kata ibu di mana-mana sahaja: di jalan, di kedai, di pesta.

Adalah kebiasaan di Jepun menghantar kanak-kanak ke tadika dari umur 3 tahun. Sehingga usia ini, bayi tidak dapat dipisahkan daripada ibu. Wanita inilah yang menjadi pusat alam semesta untuknya. Bayi itu jarang berjumpa bapanya, hanya pada hujung minggu. Datuk dan nenek, serta rakan ibu kepada kanak-kanak yang tidak mempunyai anak, tidak dapat memberikan semua bantuan yang mungkin kepadanya. Ia dilarang oleh tradisi. Seorang wanita harus melakukan segala-galanya sendiri.

Menghukum kanak-kanak bawah 5 tahun

Di Rusia, adalah kebiasaan untuk meletakkan kanak-kanak di sudut atas sebarang kesalahan. Pendekatan yang sama sekali berbeza untuk membesarkan anak-anak di Jepun. Kanak-kanak itu adalah malaikat walaupun dia melakukan gurauan jahat. Dan dia tidak dihukum. Sudah tentu, ibu tidak akan mengusap kepala kerana kesalahan, tetapi dia tidak akan memukul atau menjerit kepada kanak-kanak itu. Pendekatan ini membantu seorang wanita mewujudkan hubungan emosi dengan anaknya. Ibu memahami perasaan anak dengan baik dan boleh meramalkan terlebih dahulu bila dia akan melakukan helah lain. Setelah memahami niat kanak-kanak itu, seorang wanita boleh memberi amaran kepadanya terhadap masalah atau menerangkan secara ringkas mengapa bayi itu tidak sepatutnya melakukan apa yang dia mahukan. Tetapi hanya kanak-kanak di bawah umur 5 tahun yang mempunyai keistimewaan sedemikian. Apabila usia ini berlalu, bayi secara aktif diajar adab yang baik. Ibu bapa tidak mengamalkan hukuman dera. Dan bagaimana anda boleh mengekang anak yang nakal? Seram utama mana-mana orang Jepun adalah untuk ditolak oleh masyarakat. Oleh itu, sejak kecil, seorang anak memahami nilai keluarganya untuk dirinya sendiri. Dan kemarahan ibu adalah hukuman yang paling teruk untuk bayi. Kemarahan seorang wanita jarang menunjukkan sebarang manifestasi, tetapi kanak-kanak itu secara tidak sedar merasakan bahawa kesalahan itu mungkin tidak dapat diampuni.

Pendidikan dari 6 hingga 15

keibubapaan di jepun anak
keibubapaan di jepun anak

Sebuah keluarga Jepun biasa menumpukan banyak masa untuk memupuk nilai moral dalam diri anak mereka. Dan pembelajaran dan perkembangan mental sentiasa pudar ke latar belakang. Pertama sekali, anak mesti patuh dan memahami. Kanak-kanak mesti mematuhi tradisi, mengambil bahagian dalam semua cuti keluarga, berkomunikasi secara sopan dengan orang dewasa dan berkhidmat untuk kepentingan masyarakat.

Dari umur 6 tahun, anak mula bersekolah. Mulai saat ini, ibu bapa melepaskan diri mereka daripada tanggungjawab untuk pendidikan dan mengalihkannya ke bahu guru. Namun begitu, ibu-ibu masih terus mengawal anak, menemani dan menemuinya dari sekolah serta memantau perkembangannya dengan teliti. Pendidikan di peringkat rendah adalah percuma, tetapi di peringkat yang lebih tua ia dibayar. Oleh itu, ciri membesarkan kanak-kanak di Jepun selepas 5 tahun adalah cadangan kemahiran berbelanja yang berjimat cermat. Orang Jepun tidak begitu mementingkan wang, mereka menanamkan dalam diri anak-anak cinta hidup, bukan wang kertas. Tetapi latihan memberi banyak dividen. Oleh itu, ibu bapa yang kaya mahu anak mereka lulus dari sekolah berbayar dan ke universiti. Pengetahuan digalakkan oleh masyarakat Jepun, jadi seseorang yang telah mendapat pendidikan tinggi dianggap sebagai orang yang mempunyai keistimewaan.

Ciri menarik di sekolah Jepun ialah pelajar menukar rakan sekelas dan guru setiap tahun. Sistem ini dicipta supaya guru tidak bermulakegemaran, dan mereka boleh belajar bersosial dalam pasukan baharu.

Membesarkan remaja

tugas utama pendidikan Jepun
tugas utama pendidikan Jepun

Dari umur 15 tahun, orang Jepun dianggap dewasa. Pada usia ini, dia menamatkan sekolah dan memilih jalan hidupnya. Seorang remaja boleh menyambung pelajarannya di sekolah menengah, tetapi untuk masuk ke sana, anda perlu mendapat markah yang sangat baik dalam peperiksaan. Pada masa yang sama, pendidikan dibayar, dan tidak setiap keluarga boleh membenarkan anak mendapat pendidikan. Remaja boleh pergi ke kolej yang akan memberi mereka pendidikan menengah. Ramai orang Jepun menyukai pilihan ini, kerana selepas latihan mereka boleh segera didaftarkan dalam pekerjaan.

Pendidikan kanak-kanak dalam keluarga Jepun diteruskan selepas 15 tahun. Ya, mereka tidak memberi tekanan kepada kanak-kanak itu dan menganggapnya sebagai orang dewasa. Tetapi remaja boleh tinggal bersama keluarga untuk masa yang lama sehingga mereka mula mencari rezeki sendiri. Kadangkala lelaki dan perempuan muda tinggal bersama ibu bapa mereka sehingga umur 35 tahun.

Kolektivisme

Ciri-ciri membesarkan anak di Jepun selepas 5 tahun
Ciri-ciri membesarkan anak di Jepun selepas 5 tahun

Sukar untuk menamakan kaedah utama membesarkan anak di Jepun - semuanya begitu harmoni dan saling berkaitan di sana … Aspek yang sangat menarik ialah cadangan konsep perpaduan kumpulan. Orang Jepun tidak membayangkan diri mereka terasing daripada masyarakat. Ia adalah perkara biasa bagi mereka untuk berada di hadapan sepanjang masa dan menjadi sebahagian daripada pasukan. Di rumah, orang adalah sebahagian daripada keluarga, tetapi di tempat kerja mereka adalah sebahagian daripada kumpulan yang melakukan tugas yang sama. Pendekatan pendidikan ini mempunyai banyak kelebihan. Adakah orang mempunyai hati nurani yang baik, ataupenapis dalaman. Orang tidak melanggar undang-undang, bukan kerana mereka tidak boleh, tetapi kerana mereka tidak mahu. Dari buaian, bayi diajar bahawa dia perlu sama seperti orang lain. Keperibadian dan semua jenis manifestasinya tidak digalakkan. Seseorang mesti memahami bahawa dia tidak bersendirian, dia adalah sebahagian daripada kumpulan yang melaksanakan misi tertentu. Oleh itu, di Jepun, semua jenis kelab dan kesatuan sekerja begitu maju. Di dalamnya, orang ramai boleh bersama-sama memutuskan cara untuk menambah baik kerja syarikat, atau memahami apa sebenarnya yang diperlukan oleh pasukan mereka untuk bekerja dengan lebih produktif.

Apakah perkara yang paling sukar untuk membesarkan anak? Menghukum anak daripada ibu bapa Jepun tidak mendatangkan masalah. Mereka hanya mengancam bahawa tiada siapa yang akan berkawan dengan bayi itu. Pemikiran ini sangat menakutkan minda kanak-kanak yang rapuh. Tetapi walaupun dalam keadaan marah, ibu tidak akan meninggalkan anaknya sendirian, kerana dengan perbuatannya dia boleh menyebabkan trauma psikologi yang serius kepada kanak-kanak itu.

Lelaki

keluarga biasa jepun
keluarga biasa jepun

Tradisi dalam keluarga Jepun diturunkan dari generasi ke generasi. Ia adalah pada didikan kanak-kanak lelaki yang Jepun pertaruhan. Kebanyakan pekerja yang terlibat dalam kerja intelek adalah lelaki. Kebetulan mereka dianggap sebagai pelombong dan pemburu. Kanak-kanak lelaki diajar ini sejak kecil. Kemasukan ke dapur untuk kanak-kanak sentiasa dilarang. Ini adalah bagaimana seorang ibu menunjukkan kepada anaknya sejak kecil bahawa terdapat pembahagian tugas yang ketat dalam keluarga. Kanak-kanak lelaki tidak pernah membantu ibu mereka membuat kerja rumah. Sehingga 5 tahun, kanak-kanak bermain untuk keseronokan, dan selepas 6 tahun mereka mula belajar bersungguh-sungguh. Pihak sekolah mewajibkan semua lelaki untuk menghadiri kelas tambahan. yadan ibu bapa sering mengenakan pelbagai kalangan kepada anak lelaki mereka.

Bapa mengembangkan ketabahan dalam diri anak lelaki mereka dan menunjukkan kecintaan mereka terhadap sukan melalui teladan mereka sendiri. Orang Jepun bermain bola sepak atau ragbi, belajar menggunakan senjata bermata, dan juga menguasai seni mempertahankan diri. Saya memberi inspirasi kepada kanak-kanak lelaki bahawa mereka harus menjadi ketua keluarga. Tetapi, sebenarnya, tanggungjawab untuk mencari wang terletak di bahu lelaki. Kanak-kanak lelaki sangat terikat dengan ibu mereka sepanjang hayat mereka, dan wanita yang dikasihi inilah yang memilih pengantin untuk anak lelaki mereka.

Perempuan

perempuan jepun
perempuan jepun

Wanita adalah makhluk yang rapuh, di atas bahunya semua kerja rumah jatuh. Gadis Jepun dibesarkan sebagai bakal ibu dan suri rumah. Dari usia 6 tahun, mereka membantu ibu mereka di dapur, mempelajari adab dan segala jenis kebijaksanaan wanita. Anak perempuan sentiasa berkongsi kesusahan dan kesusahan mengurus rumah tangga dengan ibu mereka sama rata. Tugas utama mana-mana gadis Jepun adalah menjadi baik dan ekonomi. Pendidikan untuk wanita Jepun tidak memainkan peranan yang besar. Tetapi kelihatan - ya. Wajah yang cantik boleh membantu seorang gadis mengatur kehidupan peribadinya. Wanita Jepun tidak pernah bercita-cita untuk kerjaya. Mereka bekerja untuk kesenangan dan atas alasan bahawa ia adalah adat. Lagipun, mereka dibesarkan sebagai ahli penuh pasukan, jadi gadis itu tidak akan meninggalkan kerja. Dalam pendidikan kanak-kanak perempuan, banyak perhatian diberikan kepada pembentukan imej luaran. Segala-galanya penting: ucapan, gaya berpakaian, gaya berjalan, adab. Kanak-kanak perempuan dibesarkan untuk menjadi suri rumah dan ibu yang baik.

Menghormati orang dewasa

Peraturan untuk membesarkan anak di Jepundikawal oleh tradisi dan adat resam. Sebilangan besar kanak-kanak sukar dikekalkan jika mereka tidak mematuhi permintaan pertama. Atas sebab ini, kepatuhan tradisional dan rasa hormat kepada orang dewasa diterapkan dalam diri bayi sejak bayi. Selain itu, hierarki yang ketat antara umur sentiasa diperhatikan. Kanak-kanak kecil dari zaman kanak-kanak menyerap pengetahuan ini, kerana ia ditetapkan dalam keluarga. Seorang kanak-kanak bukan sahaja mempunyai kakak atau abang. Dia selalu mempunyai kakak atau adik lelaki. Postskrip sedemikian disuarakan dengan setiap rayuan kepada seseorang, dan ini membantu bayi menyedari tempatnya dalam hierarki ini. Ibu mengajar anak-anak mereka untuk melayan anak-anak mereka dengan hormat terlebih dahulu dengan ahli keluarga. Anak mesti menghormati ibu, bapa, datuk dan nenek. Sekiranya kanak-kanak itu telah mempelajari intipati rasa hormat, maka mereka mula membawanya ke dalam cahaya. Sekiranya bayi itu tidak memahami siapa dan bagaimana untuk menghubunginya, maka mereka cuba menahannya di dalam rumah dan tidak menunjukkannya kepada jiran-jiran. Lebih-lebih lagi, jiran tidak akan mengutuk manifestasi kerelaan anak itu, tetapi mereka akan memandang serong kepada ibu bapa.

Kesihatan

Sistem pendidikan Jepun menyemai dalam diri kanak-kanak cinta untuk gaya hidup sihat. Tidak seperti penduduk Eropah, orang Jepun tidak menyalahgunakan alkohol dan mengambil sekurang-kurangnya tembakau. Kehadiran yang berterusan di udara segar, pemakanan sihat dan pemujaan sukan membantu orang Jepun untuk dianggap sebagai berusia seratus tahun. Kanak-kanak diajar bersukan pada usia 6 tahun. Kelas pendidikan jasmani diadakan di sekolah, dan banyak perhatian diberikan kepada perkembangan fizikal dalam keluarga. Kanak-kanak setiap hari melakukan senaman dengan ibu bapa mereka, sekali seminggu mereka pergi berjalan-jalan, sebahagian daripadanyadari sukan atau lawatan ke taman, yang akan membantu kanak-kanak itu bukan sahaja memperoleh pengalaman baru, tetapi juga kemahiran baru. Untuk mengasah kemahiran yang diperoleh pada zaman kanak-kanak, kanak-kanak lelaki meneruskan selepas mencapai usia remaja. Kanak-kanak perempuan selepas 15 tahun pergi bersukan hanya untuk mengekalkan bentuk badan mereka dalam keadaan baik. Tetapi berjalan kaki dan bermain dengan kanak-kanak yang berterusan membolehkan wanita mengekalkan bentuk badan mereka tanpa banyak kesukaran.

Persepsi dunia

Tidak seperti penduduk Eropah, orang Jepun mempunyai nilai yang berbeza. Orang ramai tidak mengejar kemasyhuran atau kerjaya, mereka cuba untuk menjadi lebih dekat dengan alam semula jadi. Tugas utama pendidikan Jepun adalah untuk mengajar kanak-kanak menikmati keindahan dunia ini. Orang ramai boleh mengagumi keindahan bunga itu selama berjam-jam atau menghabiskan sepanjang hari di taman bunga sakura. Alam semula jadi telah menjadi sumber inspirasi bagi orang Jepun sejak zaman purba. Ibu bapa mengajar anak mereka menyembahnya.

Kanak-kanak pergi ke alam semula jadi bersama ibu bapa mereka setiap minggu. Orang ramai mengagumi keindahan persekitaran, menjamu selera dan menghabiskan masa jauh dari tamadun dan Internet. Ia cukup untuk mengingati susunan taman Jepun, dan segala-galanya akan menjadi jelas kepada seseorang mengenai Tanah Matahari Terbit. Batu-batu di taman-taman tidak disusun mengikut beberapa sistem yang bijak, mereka terletak di mana artis meletakkannya, kerana dia nampaknya di sini batu itu akan kelihatan paling harmoni. Orang ramai tidak cuba mengambil kesempatan daripada semua yang mengelilingi mereka. Mereka belajar untuk mengalami keindahan melalui renungan. Kemahiran ini membantu kanak-kanak, dan juga orang dewasa, melegakan tekanan mental dan menjernihkan fikiran. Pada saat-saat mengagumi yang cantik, seseorang boleh bersendirian dengan dirinya sendiri, dan bukan di bawah pandangan abadi orang lain.

Kehilangan identiti

Orang Jepun terkenal dengan sikap menahan diri dan suka bekerja. Tetapi apakah akibat didikan yang memberi inspirasi kepada seseorang yang mempunyai kesedaran kolektif? Orang itu kehilangan keperibadiannya. Seseorang tidak boleh berfikir secara berasingan daripada orang lain. Dia akan sentiasa menyokong pendapat orang ramai, kerana dia tidak akan dapat membentuk pemikirannya sendiri. Program yang sama akan dicurahkan dari kaca TV dan dari mulut ibu. Semuanya kelihatan seperti Dunia Baru Berani Huxley. Orang ramai menjadi pekerja yang ideal, yang kerajaan mencipta ilusi hidup pada hujung minggu. Setiap orang yang tidak sesuai dengan kerangka standard cuba untuk meremehkan dan melanggar moral. Dan orang-orang yang tidak tunduk kepada tekanan sedemikian menduduki jawatan kepimpinan. Tetapi malangnya, di Jepun, peratusan penduduk yang sangat kecil boleh berfikir dengan bebas. Berkat sikap yang terdengar dari mana-mana setiap hari, dan pemujaan orang tua yang tidak dipersoalkan, sukar untuk memahami keinginan dan nilai sebenar seseorang. Orang dewasa tidak mempunyai peluang untuk keluar dari lingkaran setan. Seseorang tidak boleh menukar tempat kerjanya pada usia 30 tahun, kerana jalan ke institusi pendidikan ditutup kepadanya, dan tanpa pendidikan dia tidak boleh memohon jawatan lain. Orang Jepun juga tidak boleh meninggalkan keluarga. Perceraian tidak pernah dibincangkan. Jika keluarga itu penat, maka salah seorang pasangan akan curang kepada yang lain. Walaupun pasangan mengetahui tentang sambungan separuh kedua, dia tidak boleh berbuat apa-apa. Jadi satu-satunya pilihan adalah menutup mata anda kepada "masalah" sedemikian. By the way, politik renungan sangat sesuai di sini.

Orang Jepun telah lama menyedari kelemahan dalam sistem, tetapi adalah mustahil untuk mengubah tradisi berabad-abad lamanya dalam sekelip mata. Lebih-lebih lagi, pendidikan membuahkan hasil. Walaupun hakikat bahawa semangat Jepun meningkat hanya disebabkan oleh ilusi kebahagiaan, kilang-kilang berfungsi seperti jam. Orang ramai benar-benar menumpukan pada kerja mereka dan, jika perlu, hidup di atasnya. Jepun adalah salah satu negara yang paling maju, kerana setiap orang bimbang dengan hati dan jiwa tentang aktiviti perusahaan tempat dia bekerja. Sistem pendidikan sebegini masih berfungsi, tetapi ia sudah retak. Orang Jepun memandang orang Barat dengan rasa iri hati. Di sana, individu boleh menyatakan keperibadian mereka dalam pelbagai bentuk; orang Jepun tidak mempunyai keistimewaan sedemikian. Malah ekspresi diri melalui pakaian adalah idea yang meragukan. Anda harus berpakaian sama seperti orang lain, jika tidak ada kemungkinan seseorang akan ditertawakan.

Disyorkan: